استفاده از CXL در درمان قوز قرنیه کودکان
مدیریت KCN در کودکان در مقایسه با KCN بزرگسالان دچار چندین چالش است، از جمله میزان پیشرفت بیشتر KCN و تحمل کم در استفاده از لنزهای تماسی چندین مطالعه مفید بودن CXL برای درمان KCN کودکان را ارزیابی کرده اند (۶۰-۵۸). اولین مطالعه در KCN کودکان توسط Soeters و همکارانش در یک کیس سری پنج چشم انجام شد. نتیجه تثبیت پارامترهای قوزسنجی و اجتناب از پیوند قرنیه در چهار چشم بود؛ همچنین سه مورد از آنها بهبود بینایی و توپوگرافی چشمگیری را نشان دادند (۶۰). بزرگترین آزمایش CXL اطفال توسط Caporossi و همکارانش انجام می شود (۵۸). در یک مطالعه آینده نگر ۱۵۲ چشم از ۷۷ بیمار در سنین ۱۸-۱۰ سال با CXL تحت درمان قرار گرفتند. آنها بهبود UCVA þ۰٫۱۸ و BCVA þ۰٫۱۶ nel خطوط Snellen همراه با بهبود در K-Reading و مقادیر شاخص عدم تقارن را گزارش کردند (۵۸). یک سال بعد، تیم آنها مطالعه دیگری را در مورد این موضوع اما با رویکرد ترانس اپیتلیال منتشر کردند و آنها ناپایداری قوز قرنیه را در بیماران زیر ۱۹ سال مشاهده کردند. بنابراین آنها به این نتیجه رسیدند که از transepithelial-CXL باید در این گروه سنی اجتناب شود
مطالعهOcakhan و همکاران بیشترین زمان پیگیری (۴۸ ماه) را بر روی ۴۰ چشم از ۴۰ بیمار ۱۰ تا ۱۸ ساله داشت
وخامت اولیه در شش ماه اول تشخیص داده شد، اما بهبود مستمر در ۴۲ ماه آینده رخ داد. همچنین آنها ویژگی های Scheimpflug CXL کودکان را مطالعه کردند و منظم شدن شکل قدامی قرنیه را گزارش کردند
برخلاف مطالعات قبلی، Chatzi و همکارانش، در یک مطالعه گذشته نگر بر روی ۴۹ چشم از ۴۲ بیمار با ۳ سال پیگیری ۱۱ چشم، تثبیت اولیه اما پیشرفت دیرهنگام با افزایش میانگین Kmax در طول ۲۴-۲۶ ماه را با تأکید بر اثر گذرای CXL در اطفال، گزارش کردند (۶۲). Buzzonetti و همکاران، در یک مطالعه کیس سری روی ۱۳ چشم ۱۳ نفر با CXL ترانسپیتلیال و ۱۸ ماه پیگیری؛ علیرغم بهبود BCVA، وخامت در کراتومتری و HOA ها را گزارش نمودند
. با این حال، سلمان و همکاران، در یک مطالعه مقایسه ای آینده نگر بر روی ۲۲ چشم از طریق رویکرد ترانس اپیتلیال، هیچ شواهدی از پیشرفت KCN در طول ۱۲ ماه ثبت نکردند
اخیراً، Padmanabhan و همکاران نتایج طولانی مدت CXL را در KCN اطفال با پیگیری بیش از ۲ سال و حداکثر ۶٫۷ سال گزارش کردند. در اکثر بیماران CXL در تثبیت برای بیش از دو سال موثر بود، با این حال، پس از ۴ سال تعداد کمی از چشم ها معکوس اثر CXL را نشان دادند (۶۵). در آخرین پیگیری، آنها بهبود میانگین BCVA از ۰٫۲۲± ۰٫۳۳ به ۰٫۱۹±۰٫۲۷LogMar (P ≤۰٫۰۰۰۱)، کاهش میانگین آستیگماتیسم توپوگرافی از ۳٫۵۵±۷٫۲۲ به ۳٫۲۸±۶٫۱۳ ۳٫۲۸ D (P =0.0001)، متوسط مسطح شدن را D 3.5±۱٫۲۰ درKmax (P =0.0002)، و متوسط نازک شدن قرنیه ۳۶٫۰±۳۱٫۱ mµ (P <0.0001)،گزارش کردند
زمان بندی CXL توسط Chatzis و همکاران و همچنین McAnnena و همکاران (۶۵،۶۲) بررسی شد و هر دو اکیداً توصیه کردند که CXL پس از تشخیص اولیه در اسرع وقت انجام شود. جالب است که هیچ یک از مطالعاتی که در مورد استفاده از CXL در KCN اطفال تحقیق کرده است، هیچ عارضه مهمی مانند عفونت یا زخم را گزارش نکرده است. بنابراین، ایمنی CXL در اطفال به نظر می رسد برابر با CXL در بیماران بزرگسال باشد
پاسخ همه سوالات تماس با ۰۹۳۹۲۰۰۲۴۵۲
و مراجعه به اینستاگرام دکتر مهرداد محمدپور
https://www.instagram.com/eyelasik_catarac_clinic
