انواع روش های جراحی برداشتن عینک وتفاوت های انها کدامند؟

روش های جراحی برداشتن عینک شامل جراحی لیزری وکاشت لنز میباشد

.جراحی لیزری اصلاح عیوب انکساری که به طور متداول به لیزیک شهرت یافته

است،شایعترین روش اصلاح عیوب انکساری (دوربینی،نزدیک بینی وآستیگماتیسم)

در سراسر دنیاست.ولی درواقع باید گفت روش لیزری اصلاح عیوب انکساری چشم

برای برداشتن عینک به ۲ روش اصلی تراش سطحی شاملPRK،لازک واپی لیزیک

وروش تراش عمقی شامل لیزیک وفمتولیزیک است.در روش تراش سطحی یاPRK

ابتدا اپیتلیوم قرنیه برداشته میشودسپس بالیزر اگزایمر با طول موج۱۹۳نانومتر،

استرومای سطحی قرنیه برش داده میشود وقرنیه به شکل دلخواه تراش داده

خواهدشد تا عیوب انکساری چشم برطرف شود.در روش عمقی یا  لیزیک  و

فمتولیزیک ابتدا برشب از قرنیه با میکروکراتوم یا لیزر فمتوسکند برداشته میشود

سپس زیر فلپ تهیه شده لیزر اگزایمر انجام میشود

هردو روش ایمن وموثرهستند وپس از ۶ماه ازعمل نتایج کاملا مشابهی دارند.

درروشPRKیالازک:درد وناراحتی پس ازعمل که عمدتا درشب اول بعدازعمل است

بیشتر از روش لیزیک میباشد ومدت زمان بهبود دید نیز طولانی تر است.درعوض

قرنیه یک بارتراش خورده است بنابراین عوارض حین عمل وپس ازعمل وهمچنین

هزینه آن کمتراست.

این که کدام بیمار مناسب برای کدام عمل جراحی میباشد بستگی به عوامل

متعددی دارد که اولین آنها میزان ضخامت قرنیه بیمار میباشد.بیماران با قرنیه

نازک وافرادی که شماره عینک بالا دارند کاندید خوبی برای فمتولیزیک نیستند

چراکه این عمل باعث کاهش ضخامت باقیمانده قرنیه شده و خطرایجاد قوز قرنیه

رابعد ازعمل به دنبال دارد.ضخامت قرنیه قبل ازعمل به کمک تصویربرداری  قرنیه

مانند ارب اسکن یا پنتاکم انجام میگیرد ولی استاندارد طلایی برای بررسی ضخامت

ضخامت قبل ازعمل انجام پاکی متری اولتراسونیک میباشد.

فاکتور دوم درانتخاب نوع عمل بررسی انحنای سطح قدامی وخلفی قرنیه می باشد.

در مواردی  که انحنای سطح قدامی یا خلفی قرنیه بیش از حد معمول باشد ولی

بیمار موردقطعی قوزقرنیه نباشد وسن بیمار بالای سی سال باشد تراش سطحی

یالازک گزینه بهتری نسبت به فمتولیزیک محسوب میشود.

درعوض دربیماران با آستیگمات قابل توجه یا دوربینی درصورتی که ضخامت قرنیه

اجازه عمل رابدهدوشیب قرنیه هم درحداستاندارد وطبیعی باشد فمتولیزیک به عنوان

گزینه برتر محسوب میگردد.البته گرفتن شرح حال مناسب از بیمار واینکه کسی در

خانواده بیمار مبتلا به قوزقرنیه بوده است بسیار دارای اهمیت است چراکه قوزقرنیه

بیماری ژنتیکی است ولی میزان بروز آن درافرادمختلف خانواده متفاوت است به طور

مثال ممکن است یک خواهر وبرادر هر دوژن قوز را داشته باشند ولی فقط دریکی از

انها بیماری قوزقرنیه بروز کند که از علل احتمالی ان میتوان به علل محیطی مانند

مالش دادن چشم ها ومسایل هورمونی اشاره نمود.بنابراین ممکن است فردی که

مایل به انجام جراحی لیزیک میباشد هیچ علایمی از قوزقرنیه نداشته باشد ولی حامل

ژن قوز قرنیه باشدکه انجام لیزیک در این بیماران ممکن است باعث تسریع در ظهور

بیماری گردد.بنابراین گرفتن شرح حال دقیق از بیماران قبل از جراحی لیزیک الزامی است.