کارگذاری رینگ و اشعه درمانی برای درمان قوزقرنیه قسمت چهارم :
وولنساک و همکارانش با هدف ارزیابی اثربخشی بیومکانیکی اتصال عرضی کلاژن ترانس اپیتلیال با استفاده از تکنیک فمتوثانیه لیزر پاکت در مقایسه با تکنیک استاندارد اتصال عرضی (CXL) در چهل چشم خوک ex vivo که به 4 گروه 10 نمونه‌ای تقسیم شده بودند، مطالعه‌ای را انجام دادند. گروه 1 شامل گروه کنترل بدون درمان بود. گروه 2 گروه CXL استاندارد با دبریدمان، تزریق محلول 0.1٪ ریبوفلاوین-دکستران به مدت 15 دقیقه قبل و هر 5 دقیقه در طول 30 دقیقه تابش با نور ماوراء بنفش A (UVA) با طول موج 370 نانومتر و تابش 3 میلی وات بر سانتی متر مربع بود. گروه 3 مربوط به کنترل جیب فمتولیزر با یک جیب داخل استرومایی اما بدون ریبوفلاوین/UVA بود. گروه ۴، گروه CXL با جیب فمتولیزر بود که یک جیب داخل استرومایی به قطر ۸ میلی‌متر در عمق ۱۸۰ میلی‌متری، استفاده از ریبوفلاوین/دکستران به مدت ۱۵ دقیقه و سپس قرار گرفتن در معرض نور UVA به مدت ۳۰ دقیقه داشت.
پس از عمل، اندازه‌گیری‌های تنش-کرنش بیومکانیکی انجام شد. آن‌ها نتیجه گرفتند که اثر بیومکانیکی CXL با استفاده از تکنیک جیب فمتولیزر حدود ۵۰٪ کمتر از CXL استاندارد است و مطالعات بیشتری را برای نشان دادن اینکه آیا اثربخشی این تکنیک هنوز قابل بهبود است و آیا اثر بالینی برای تثبیت قرنیه‌های اکتاتیک کافی است، پیشنهاد کردند. با این حال، آزمایش آن‌ها به قرنیه خوک غیر اکتاتیک بدون کاشت حلقه محدود شد. ما فکر می‌کنیم که CXL اثر هم‌افزایی با Myoring به ویژه در چشم‌های کراتوکونیک دارد و ممکن است تثبیت آن را افزایش دهد. با این وجود، حتی پنجاه درصد اثر مطلوب است که به اثر حلقه برای قفل کردن آن اضافه شود.