قوز قرنیه یک بیماری غیر التهابی پیشرونده دوطرفه است که می تواند به صورت نازک شدن استرومای قرنیه در هر دو جنس خود را نشان دهد. میزان شیوع گزارش شده از این بیماری از 20 در 100 هزار (3،4) تا 1 در 500 هزار (5) است. آنها از نظر عوامل محیطی، ژنتیکی و قومی متفاوت هستند و میزان شیوع در نژادهای مختلف متفاوت است.
طبق مطالعه ای در انگلستان، شیوع قوز قرنیه در جمعیت های آسیایی در مقایسه با جمعیت سفیدپوست 7.5-4.4 برابر بیشتر است. مطالعات اپیدمیولوژیک در ایران نرخهای بین 75/0 تا 3/5 درصد گزارش کرده اند و این میزان بر اساس جمعیت مورد مطالعه در مناطق مختلف و سیستم تصویربرداری مورد استفاده برای این منظور متفاوت است (11-9). قوز قرنیه اولین بار توسط جان ناتینگهام بیش از 150 سال پیش توصیف شد، اما در دهه های گذشته، درک ما از این بیماری و گزینه های درمانی آن به طور چشمگیری تغییر کرده است (11). با پیشرفت فناوری، متخصصان قرنیه تکنیک های جدیدی را برای درمان موثر قوز قرنیه ابداع می کنند.
